Szpinak, pochodzący ze Środkowej Azji, posiada wartości odżywcze. Nie zawsze lubiany, ale odpowiednio przyrządzony może być smacznym daniem i jednocześnie odżywczym. Niektórzy powinni go unikać, a inni włączyć na stałe do jadłospisu.
BOGATY SZPINAK
Szpinak zawiera błonnik, białko, węglowodany, witaminy K, A, B1, B2, B3, B6, C i E, kwas foliowy, wapń, żelazo, potas, sód, fosfor i magnez. Jest źródłem dwóch przeciwutleniaczy, a więc beta – karotenu i luteiny. Żeby nie stracił jednak właściwości, wymaga odpowiedniego przygotowania. Najlepszy jest świeży, ale możemy go również lekko podgotować. Za długo gotowany traci wartościowe przeciwutleniacze.
Szpinak powinny jeść osoby zestresowane, z nadciśnieniem lub z chorobami układu krążenia. Jest polecany kobietom w ciąży ze względu na obecność kwasu foliowego, który zapobiega wadom rozwojowym płodu. Jeśli dbamy o smukłą linię, warto go jeść, ponieważ 100 g to 16 kcal – jest niskokaloryczny. Obecność dobrze przyswajalnego żelaza sprawia, że jest dobrym warzywem na anemię.
ZAKAZY DIETETYCZNE
Jako źródło kwasu szczawiowego nie jest tolerowany przez wszystkich. Ze względu na jego obecność, osoby z niektórymi chorobami mają zakaz jego całkowitego spożywania. Osoby z chorobą trzustki, wątrobą i nerkami oraz z reumatyzmem powinny go ograniczyć w diecie.
Szczawiany utrudniają wykorzystanie wapnia. Ich nadmiar może także prowadzić do kamicy szczawiowo-wapniowej. Dlatego najlepiej jeść szpinak w towarzystwie produktów bogatych w wapń, np. z serami, jajkami lub jogurtem naturalnym. Dostępny jest przez cały rok, dlatego możemy go jeść o każdej porze roku.
