Zespół Niespokojnych nóg – co to takiego?

Polub nas na Facebooku

OSOBA CIERPIĄCA NA ZESPÓŁ NIESPOKOJNYCH NÓG (RLS – RESTLESS LEGS SYNDROM) ODCZUWA NIEPOKÓJ RUCHOWY I NIEODPARTĄ POTRZEBĘ PORUSZANIA KOŃCZYNAMI – GŁÓWNIE NOGAMI. OBJAWY NASILAJĄ SIĘ PODCZAS ODPOCZYNKU, ZWŁASZCZA WIECZOREM I W NOCY, CO UTRUDNIA NOCNY ODPOCZYNEK NIE TYLKO OSOBIE DOTKNIĘTEJ SYNDROMEM, ALE TAKŻE PARTNEROWI LUB PARTNERCE. OSOBY ŚPIĄCE Z CHORYM MÓWIĄ, ŻE TEN KOPIE LUB BIEGNIE PRZEZ SEN.

what-are-some-things-men-find-sexy-about-women-1264755600-sep-20-2012-1-600x400

Uciążliwe perestazje
Mrowienie, drętwienie, cierpnięcie, a czasem i ból – tak swoje dolegliwości opisują cierpiący na RLS. Wszystkie te dolegliwości (zwane perestezjami) ustępują nieco, gdy chory porusza kończynami lub je masuje. Ulgę przynoszą cykliczne ruchy samymi stopami lub nawet całymi nogami (aż do stawu biodrowego). Niestety efekt jest chwilowy a dokuczliwość powraca po chwili. Objawy nasilają się podczas odpoczynku, zwłaszcza wieczorem, akurat gdy po całym dniu mamy ochotę na chwile odpoczynku.

Przyczyny
Zespół niespokojnych nóg dotyka od 5 do 8 % populacji, zwłaszcza ludzi w podeszłym wieku, kobiety w ciąży oraz osoby z chorymi nerkami oraz niedokrwistością i niedoborem żelaza. Około połowa przypadków jest związana z innymi zaburzeniami (np. neurologicznymi), przyjmowanymi lekami lub zaburzoną gospodarką mineralną. W idiopatycznych przypadkach (czyli takich, w których nie doszukano się innych chorób jako przyczyny zespołu) zaobserwowano tendencję do dziedziczenia RLS. Przyczyny tychże wciąż nie są znane.

Leczenie
Gdy RLS nie jest skutkiem żadnych innych chorób czy zaburzeń a przypadkiem idiopatycznym, leczenie polega na łagodzeniu objawów. Mimo, że w aptekach zaczęły ukazywać się leki mające pomóc cierpiącym, terapia powinna być prowadzona przez lekarza neurologa, który dopasuje lek i jego dawkę (jest kilka substancji czynnych mogących pomóc choremu). Należy pamiętać, że zespół niespokojnych nóg nie ma poważniejszych konsekwencji, nie prowadzi do żadnych powikłań i nie wpływa negatywnie na kondycję chorego. Może jednak prowadzić do przewlekłych zaburzeń snu i wszystkich tego konsekwencji (zmęczenie, problemy z pamięcią i koncentracją itp.) i w efekcie znacznie utrudniać życie codzienne znacząco zmniejszając jego komfort.